Fucking Αναδιόρθωτοι.

Την πουτάνα μου (σόρρυ μωρό!) μέσα.Δεν γράφει η ταυτότητά μου (νέου τύπου),χρονολογία που επικοινωνούσαμε με αγελιοφόρους και ταχυδρομικές άμαξες.Ούτε με περιστέρια,που α προπό και α τζόκερ,δεν τα πάω καθόλου,αφού είναι η ηλιθιότητα με φτερά.Σαν τη Ζωζώ Σαπουντζάκη,αλλά χέζουν ασύστολα και παλουκώνονται πιο πολύ κι από τα κουνέλια,που κακώς τους έχει βγει τ' όνομα "Τζούλιες στον Κόσμο των Ζώων".

Στο θέμα μας.Γεννήθηκα σε εποχή με τηλέφωνο.Το σταθερό.Η επικοινωνία σε κίνηση,βέβαια,ήταν προνόμιο του στρατού.Ένας ήταν ζωσμένος με ένα φούρνο μικροκυμάτων στην πλάτη,με ακουστικό να γεμίζει η χούφτα σου,κι άλλος από πίσω από τον πρώτο να μιλάει.Σκέτη χλίδα.Έδινε τις συντεταγμένες και έκαναν το τσαρδί του Χίτλερ σαν την Λεωφόρο Λαυρίου,στο ρεύμα προς Κερατέα,λες και της ήρθε η Φουκοσίμα σαν ταψί κατακέφαλα.

Έσβησα την άνω τελεία,και συνεχίζω.Να δω,πότε θα ολοκληρώσω.Το σταθερό,ήταν γκρι.Κι είχε ένα δίσκο.Με τρούπες και νούμερα.Και στο κέντρο έγραφε ΟΤΕ ή ΖΗΜΕΝΣ,δεν θυμάμαι.Έτσι κι αλλιώς το ίδιο ήταν.Υστερα το μάθαμε.Μετά ήρθαν Νόκιες,Ερικσον,Βόνταφον,και γύρω-γύρω μέλισσες και στον πούτσο μας λουλούδια.

Χάνυ αμ μπακ.Εμπηγες τις δαχτυλάρες σου στην αριθμημένη οπή,σαν να 'χωνες κωλοδάχτυλο σε σφιχτό πάτο 20άρας-τότε είχε κι απ' αυτό,ακόμη-και τελοσπάντων άμα είχες πάρει το σωστό νούμερο,δεν είχες πέσει σε κρος λάην,χτυπούσε το τέλι στην άλλη άκρη του σύρματος και μιλούσες.Σε απίθανη περίπτωση που η γραμμή ήταν κακή,έκανες 2-3 φορές "φου-φου",έπαιρνες το μηδέν,κι όλα μιά χαρά.Ούτε λόγος για αναγνώριση κλήσης κι άλλα ανοργασμικά.Ήταν η τέλεια εποχή για φάρσες,ή για να ελέγξεις αν σε έχει στείλει να δουλέψεις στον Αη-Βασίλη,μαζί με τον Ρούντολφ και τους άλλους τάρανδους.

Ες-εμ-ες και τα λιμά,ούτε λόγος.Αν είχες καψουροκατάσταση,κασετόφωνο,τι θυμήθηκα πάλι-ούτε star του βωβού κινηματογράφου να ήμουν-κόλλαγες  το ακουστικό στο μεγάφωνο,κι άκουγε η κιούσπα το Γιάννη Κατέβα που αφιέρωνες.Αν είχε τα κέφια του και δε σου μάσαγε την κασέτα,όχι ο Κατέβας,το κασετόφωνο.

Όλοι,εν πάση περιπτώσει,καταλαβαινόμασταν.Νομίζω.Τότε.Ρε μπας και θα πρέπει να ανησυχώ?Μήπως να βγάλω να'χω καμιά πρόσφατη φωτογραφία?Μη γίνω ξεφτίλα,να ψάχνουν στο Silver Alert,τεκνό με καρότο παντελόνι,νυχτερίδα πουλόβερ και στους  δύο ώμους από ένα Τερζοστρώμ για βάτες?

Μέσα σε δύο μέρες,δέχτηκα περισσότερα χαστούκια απ' ότι η Βάνα Μπάρμπα σ' όλη της την καριέρα(εδώ είπα να πω κάτι αστείο,να γελάσουμε,διότι η ατμόσφαιρα βάρυνε).Χραπ-χραπ.Απανωτά.Και καλά η Βάνα της άξιζε,αφού τον ξενοπήδουλο τον είχε,όπως τώρα έχουμε το Φεησμπούκ.Τότε το κορίτσι ήταν μόνο,έλα να σου κάνω ένα μπουκ.Τσι.

Κρούσμα Α.Με ρωτάει,πιπίνι,"Τι είναι ο Ντόκτορ Σποκ?",κάθομαι ως Wikipedia και λέω "Το και το".

Κρούσμα Βου.Μιλάω στο τηλέφωνο με γλυφιτζουράκι.Έχω και κάποιες αρχές,"Μεγάλα αυτοκίνητα στο γκαράζ,μικρά-όχι αυτοκίνητα,φυσικά- στο κρεβάτι μου".Βέβαια καταλήγω να γράφω,κατά διαστήματα,ολόκληρες συμφωνίες ,αφού παίζουν με τα νεύρα μου,σόλο άρπα.Μου στέλνει μηνύματα,αλλά δεν το'χω.Στέλνω μηνύματα του είδους,"Καλημέρ Μωρό.Τι άκνεις?Τί ώρα θθθθα βρεθούμε?C U Μπάμπυ".Η κατάσταση έγινε χειρότερη τα touch screen.Οπότε κανονική χρήση του τηλεφώνου για να μη παιδεύομαι.Λέμε να βρεθούμε."ΟΚ",μου λέει."αλλά θα αργήσω λίγο,γιατί τώρα είμαι..."όπου είναι."Καλά",απαντώ εγώ,"δεν σου είπα να διακτινιστείς"."Και τι είμαι να διακτινιστώ?Ο Χάρρυ Πότερ?"