Κι ύστερα μου ήρθε το 2012,σαν διορισμός σε δυσπρόσιτο,άνοιξα,στην αρχή διστακτικά,τον υπολογιστή,κι ήταν όλοι ήδη εκεί.Γρήγορα ξεπέρασα,την εμμονική ιδέα,πως ήταν μιζέρια τέτοιες μέρες να λιώσω στο Ίντερνετ,απολαμβάνοντας τις εξυπνάδες,που ομολογουμένως,πολλές τις διασκέδασα.
Οι γιορτές αυτές στο τέλος του '11 και αρχές του '12,μου ήταν σαν "Εορταστικόν Πρόγραμμα της Υ.ΕΝ.ΕΔ.".Το φλας-μπακ,κυριάρχησε.Άνθρωποι,που είχαμε χαθεί,χεστεί,που ήμασταν φίλοι,που είχαμε "κάτι",που κάναμε"κάτι",όλοι,σαν ήταν συνεννοημένοι,ενώ οι υπόλοιποι,οι σταθεροί,πέρασαν την τυπική κατάθλιψη.Την στόλισαν με λαμπιόνια,αλλά λόγω οικονομίας,άναβαν 1-1,τα φωτάκια,βασανιστικά,στον ρυθμό του S.O.S.
Δεν ήπια ούτε μια στάλα ούζο 12,αλλά μα τον Γεωργαντά,είδα κιόλας τις πρώτες ανασκοπήσεις για την νέα χρονιά.Πριν καλά-καλά ξεκινήσουμε τη δουλεία,άρχισε το δούλεμα.
Χαμηλές θερμοκρασίες,και οι δρόμοι γεμάτοι από post-εορταστικούς αλλόφρονες,χωρίς να έχουμε κηδεία να τσουρομαδηθούμε.Η ελπίδα για την 25η Μαρτίου,για μια επανάσταση καρμπόν,πέφτει Κυριακή,οπότε άντε να σηκωθεί Ο Έλλην από τον καναπέ,εκτός κι αν κατουρηθεί.Η Εθνική Νάρκωση είναι εισαγόμενη από την Βόρεια Κορέα.
Ρώτησε παρακαλώ το σπίτι σου αν θέλει ν'αδελφοποιηθεί και με το δικό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον οι Κορεάτες έκλαιγαν χωρίς όμως και να μας διευκρινίζουν το λόγο. Μπορεί να έκλαιγαν από χαρά. Εδώ ούτε να χαρεί θέλει ο νεοέλλην. Το μόνο που τον απασχολεί είναι ο Καποδίστριας και ο Μεγαλέξανδρος. Χαμένος στο αμφίβολο γενεαλογικό του δέντρο προσπαθεί εκεί να βρει λόγω ύπαρξης.
Το ρώτησα,και μου απάντησε με 1 παγωμένο "Ναι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή εμείς,αν κλαίμε,ξέρουμε το γιατί;
Υπάρχουν άλλοι ήρωες,του παρόντος που τον απασχολούν τον Ελληνάρα,π.χ.από πού ήρθαν,πότε θα φύγουν και άλλα ακατάλληλα και εγκληματικά.
Μπήκαν από μια κάλπη και κατσικώθηκαν σ' έναν χώρο χωρίς way out. Οπότε μάλλον πρέπει να γκρεμίσουμε το κτίριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα απευθύνομαι στο σπίτι σου:
Ψτ, από το δικό μου σπίτι περιμένεις να ζεσταθείς;; Σοβαρέψου.