Έβλεπα,μια ομιλία,ενός πολιτικού,δεν είναι σημαντικό,ποιός ή ποιά,ήταν,γιατί έτσι ή αλλιώς δεν έχουν ως ύπαρξη στην ζωοπανίδα, κανένα λόγο ύπαρξης.Παρόλο που όσα έλεγε,ήταν εξαιρετικά εξωγήινα και εξοργιστικά,κοιμήθηκα.
Καθώς με γλυκονανούριζε,με τα χιλιοειπωμένα παραμυθάκια,με δόση μελούρας του '60,μου ήρθε δεν ξέρω πώς,αυτό που με ρώτησε μια καλή,έστω και μακρυνή,φίλη"Νιώθεις ακόμη οργή;"παίρνοντας αφορμή από αυτό που της είχα πει παλιότερα.
Και επειδή,όταν σου 'ρθει το κατακέφαλο,να κρατάς πισινή και για το ανεγκέφαλο που θα έρθει αμέσως μετά,με ταχύτητα του Εντερπράηζ,ε... το έπαθα το διάστρεμμα στο κρανίο.
Γιατί στο 2ο απάντησα εξόχως,όπως αρμόζει,στο σαν κακοφορμισμένο εξοχικό σε πήλινο,κειμενάκι.Το ταλέντο να κάνω εχθρούς,"πρώην" φιλαράκια,με χαρακτηρίζει.
Αν θελήσω να βάλω,για πρεστίζ και μια πρέζα άλλοθι,λίγο ψυχολογία,πιθανολογώ η αντίδρασή μου να ήταν υπερβολική,ίσα με μια δόση για ένα κοπάδι ιπποπόταμους,εξαιτίας της υπνοομιλίας.Να προσθέσω κιόλας πως το "κολλητούλι",ήταν ως και το '09 ψηφοφόρος του πολιτικού,διότι ένα βολεματάκι,έστω ξώφαλτσο,το είχε.
Το κακό,είναι πως σπίλωσα την εικόνα.Όπως ο κάθε πωπός(με Ω,να χωράει πράμα),που ανέξοδα,λέει-ζωγραφίζει λουλουδάκια,πεταλουδίτσες και ό,τι άλλο πετούμενο είναι του γούστου του.Να μη στεναχωρηθεί κανένας.Όλα δικά σου μάτια μου.Αλλά βάρδα αν τυχόν βάλεις το γυαλί στο μάτι.Η εικόνα,τότε καθαρίζει,κι είναι τίγκα στο μυγόχεσμα που'λεγε η γιαγιά μου.Να μην το πω;Το είπα,κι έγινε η ροζ εικόνα σαν την Γκουέρνικα του Πικάσο.
Αν με ρωτούσε σήμερα,η καλή φίλη που σίγουρα θα φταρνίζεται τώρα,κατά πόσο νοιώθω "οργή ακόμη",θα της απαντούσα στη στιγμή,
"Μπα,μόνο μίσος"
Ή αυτοι,ή εγώ.Με την γνώση πως με το "εγώ" είμαστε οι πολλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΕΥΕΙΣ?
ΡΙΞΕ 1 ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ