ΣΑΝ ΤΑ ΨΥΧΡΑ ΒΟΥΝΑ

Αύγουστος,κι οι μύγες έχουν αποκτήσει μέγεθος βαν ταχυμεταφορών,λόγω πάχους,ενώ ο κολιός βγαίνει στυλάτος στις παραλίες,ακομπλεξάριστος.Η κυρία Χριστίνα Σούζη,στον ΣΚΑΪ,πριν δώσει την καθιερωμένη κουτουλιά,το΄πε."Καλοκαίρι=Ζέστη".Το ίδιο είπε και ο Μάνος Δρυοκολάπτης του ALTER,σε πιο φλοράλ/ρουστίκ περιγραφή,"Ζέστα(δις)".

Οπότε,καπέλο,γυαλιά ηλίου,μπλουζάκι ανοιχτόχρωμο και κοντοβράκι ντουγρού από γκέτο,ντιπ χαχώλικο.Καβαλάω το σούπερ γουάου μπιτσικλέτο και σε ένα δεκάλεπτο,χαλαρά,από την σκιά,στο κέντρο.

Αλυσοδένω το όχημα σαν την Ελλάδα,μετά από 2-3 μνημόνια,και εισέρχομαι εντός καταστήματος,από την έρημο Σονόρα(τα΄λεγε το Σουζάκι για τη ζέστη).Ένα βήμα,δύο,τρία,....στο πέμπτο περπατάω σαν τον Ρόμποκοπ!Θερμοκρασία,ψυγειοκαταψύκτη.Ρε σεις πάτε καλά?Αν ήθελα να ζήσω στην Αρκτική,θα διάλεγα ζωή Μπελούγκα.Δεν θέλω να μπω σε σακουλάκι αεροστεγές να κάνω το λαχανάκι Βρυξελλών,στους μείον τρέχα γύρευε.Ο εγκέφαλος γρανίτα.Χάθηκαν οι συμπαθέστατοι ανεμιστήρες,που σου κάνουν αυτό το ανέμελο εφφεδάκι στο μαλλί?Έρχεται η υπάλληλος με χαμόγελο του Γκάμμυ Μπερ,γκλασέ,κάτι μου λέει στα Εσκιμώικα,κουτσά στραβά συνενογιόμαστε και κάνω μεταβολή,σαν ερπιστριοφόρο στην Αλάσκα,και εξέρχομαι πάλι στην έρημο Καλαχάρι.

Ωρε μανούλα μου και λοιποί ένδοξοι πρόγονοι!Η καραζεστάρα που λέει η Κατερίνα,μου΄ρχεται όπως η τζαμαρία στον τύπο,στο Final Destination, στη μάπα και δεν μένει ούτε πιτυρίδα να το θυμόμαστε το παλικάρι.Επιζώ.Έχει κι άλλα μαστουρωμένα ζόμπια.Ψάχνω σκιά να προσαρμοστώ και να κάνω απόψυξη..Το δεντράκι κοντά,αλλά την σκιά του έχουν καταλάβει αυτοφυείς Πακιστανοί με τις φουστανοκελεμπίες,που κάθονται ανακούκουρδα,παριστάνοντας σε ταμπλό βιβάν τους πανσέδες.

Η διαδικασία φούρνος-κατάψυξη επαναλαμβάνεται μερικές φορές,έτσι που όταν γυρίζω σπίτι τελικά, απορώ πως απόκτησα την κορμοστασιά της Βουλγάρικης περισπωμένης.