Iσότητα τέλος.Θέλω Ελευθερία.

Μου δίδαξαν την ισότητα,σαν να έκανα μάθημα Γεωγραφίας.Όμορφη,μεγάλη χώρα,που την βρίσκει κανείς στον άτλαντα,και κανείς δεν ξέρει γιατί υπάρχει εκεί.Είναι σαν να μου μιλάς για τον Καναδά.

Την παρακολουθώ,να αλλάζει,ανάλογα με την ιστορική περίοδο.Σαν να 'ναι αξεσουάρ που το βλέπεις ν' αλλάζει σε πασαρέλα.Και βλέποντας το μετά χρόνια,σταυροκοπιόμαστε και λέμε "Τί είχαμε στο νου ,όταν το "φορούσαμε" αυτό το έκτρωμα".

Κι όταν αρχίσεις να εκτιμάς τα "κλισεδάκια",όλα όσα δηλαδή παράβλεπες,αυτά που λένε "οι μεγάλοι" ακόμη κι αν τα τόνιζαν κάθε τόσο,έχεις συμφιλιωθεί με το μεγαλύτερο κλισέ,ίσως,τον χρόνο.Κι αν σταματήσεις να κάνεις απολογισμό,"ταμείο',πιθανό να χάσεις κι άλλο.Γιατί το θέμα είναι πως μεγάλωσες κι εσύ,κι ας έχει περάσει και μιά ώρα μόνο.

Αν πάλι,θελήσεις ν' αλλάξεις το "μέσα" σου,είναι σίγουρο πως θα καταλήξεις σε γελοιότητες.Ίσος,δεν είναι συνώνυμο με το όμοιος.Το "μέσα",έχει διαμορφωθεί.Το "έξω" προσαρμόζεται στο περιβάλλον.Ο χρόνος αλλάζει το "γύρω" κι παρασύρει και το "έξω".Κι ακόμη περισσότερο,την αλλαγή την αντιλαμβάνεσαι με τον δικό σου τρόπο,μετρώντας τον δικό σου χρόνο.



Το "εγώ",το "μέσα",ο χρόνος,σε κάνουν διαφορετική μονάδα.Με τη θέση που έχεις καταλάβει.Αλλά όχι ισότιμη.Σεβαστή ναι,εφόσον το έχεις κερδίσει και κατά κανένα τρόπο αν το έχεις εκβιάσει.Και οι εκβιασμοί εν ονόματι της διαφορετικότητας και της Ισότητας αφθονούν.Απέναντι τους ο κουρελιασμένος σεβασμός και η ΔΙΚΗ μου Ελευθερία.

Για την ευκολία τους και μόνο,η Ισότητα που πλασάρουν είναι One Size.Αλλού δεν χωράει κι αλλού κολυμπάει.

Υπόσχομαι,να προσπαθήσω να καταλάβω,όσο μπορώ,ακόμη ίσως να πονέσω,αλλά αυτός θα είναι ο δικός μου τρόπος και πάνω απ' όλα η επιλογή μου.Αν δεν συμφωνείς,μη με κατακρίνεις,μην απαιτείς.Είναι η ΔΙΚΗ μου Ελευθερία.Αν δε  συμφωνείς,φύγε με σεβασμό,μη με πολεμάς.Αν δε με σεβαστείς,υποκριθείς,δραπετεύσεις,κλέβοντας ό,τι είχα τη χαρά να μοιραστώ,τότε θα αντιδράσω.