Δε θέλω να με "ενημερώνει" η τηλεόραση,το ραδιόφωνο παίζει σαν τζουκ-μποξ.
Διαστροφικά,ρίχνω ματιές στα Blogs ΄ πολύ σπάνια,διαβάζω σεντόνια,με αναλύσεις για το τί μας βρήκε.Προτιμώ να διαβάζω,τα ανάλαφρα Blogs,αλλά κι εκεί με ξεγελάνε,αφού έχει πιό βαριά κείμενα,όλο και συχνότερα.
Η καμία ασήκωτη,από τα cd,εφημερίδα.
Σπανιότερα,πέφτω σε ένα γνωστό όνομα.Από περιέργεια και με αναμονή για κάτι "άλλο",διαβάζω το κείμενο.
Περίπτωση πρώτη,έχει καιρό το ομολογώ,ένα καλογραμμένο κατεβατό του Π.Δούκα για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας.Καταγραφή των προβλημάτων.Και ήταν ως εκεί.Και "την είπα" στον Π.Δούκα.Μου την "είπε" κι αυτός.Δεν ζω στο κέντρο της Αθήνας,κοινώς θα πρεπε να το κλείσω,αφού δεν έχω "εικόνα".Δεν μπήκα στον κόπο να εξηγήσω ότι είχα και εικόνα και μυρωδιά και το αίσθημα του φόβου,κάθε λεπτό που βρέθηκα στην Αθήνα,κεντρικά ή όχι.Δεν απάντησα πως κάθε επιχείρηση "σκούπα",κρύβει τα προϊόντα της κάτω από το χαλί ολόκληρης της υπόλοιπης χώρας.
Περίπτωση δεύτερη το άρθρο του Κ.Βαξεβάνη,μόλις χτες.Γι' αυτό που ζούμε,πιό γενικό με λογικότατες ερμηνείες της κατάπτωσής μας,παντού,και σε σημεία αιχμηρό,ίσως και λίγο κίτρινο.Πάλι καταγραφή και ένα απειροελάχιστο βήμα πιο κάτω από τον Π.Δούκα.Για μιά φορά είπα,"Ναι,εντάξει,συμφωνώ.".Όμως σε κανένα από αυτά τα δύο κείμενα και τα άλλα τόσα κι άλλα τόσα.δε βρήκα απάντηση στο "Και τώρα,τί κάνουμε?".
Είναι άλλα,που δεν τα λες άρθρα,είναι τόσα μικρά,σαν καταγραμμένες κραυγές απόγνωσης,αγωνίας,πόνου,θυμού,που λένε για το μετά.Δεν είναι σαν τις εκθέσεις που γράφαμε στο δημοτικό.Δεν έχουν καμιά ιδέα,σχεδόν αθώα ροζ,του τύπου,"Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός,να βοηθάω τον κόσμο."Ποιοί,άραγε απ 'αυτούς που το έλεγαν τότε,τώρα είναι γιατροί και ποιοί από αυτούς,τους λίγους,βοηθούν?
Έτσι τα είδα και αυτά που έγραψαν οι δύο αναγνωρίσιμοι.Δεν βοήθησαν.Στο σωρό,χάνουν κι αυτή την αξία τους.Άφηνα κάθε σειρά πίσω,διαβάζοντας,από "ψαγμένους"να βρω το "Μετά,τί κάνουμε?".Η γνώση,η εμπειρία τους τσιγκούνικες.Μένουν κι οι δύο αναπαυτικά,κρυμμένοι πίσω από τσιτάτα,εισαγωγικά και εικόνες.
"Ναι,και μετά?"
Τίποτα.
Η καμία ασήκωτη,από τα cd,εφημερίδα.
Σπανιότερα,πέφτω σε ένα γνωστό όνομα.Από περιέργεια και με αναμονή για κάτι "άλλο",διαβάζω το κείμενο.
Περίπτωση πρώτη,έχει καιρό το ομολογώ,ένα καλογραμμένο κατεβατό του Π.Δούκα για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας.Καταγραφή των προβλημάτων.Και ήταν ως εκεί.Και "την είπα" στον Π.Δούκα.Μου την "είπε" κι αυτός.Δεν ζω στο κέντρο της Αθήνας,κοινώς θα πρεπε να το κλείσω,αφού δεν έχω "εικόνα".Δεν μπήκα στον κόπο να εξηγήσω ότι είχα και εικόνα και μυρωδιά και το αίσθημα του φόβου,κάθε λεπτό που βρέθηκα στην Αθήνα,κεντρικά ή όχι.Δεν απάντησα πως κάθε επιχείρηση "σκούπα",κρύβει τα προϊόντα της κάτω από το χαλί ολόκληρης της υπόλοιπης χώρας.
Περίπτωση δεύτερη το άρθρο του Κ.Βαξεβάνη,μόλις χτες.Γι' αυτό που ζούμε,πιό γενικό με λογικότατες ερμηνείες της κατάπτωσής μας,παντού,και σε σημεία αιχμηρό,ίσως και λίγο κίτρινο.Πάλι καταγραφή και ένα απειροελάχιστο βήμα πιο κάτω από τον Π.Δούκα.Για μιά φορά είπα,"Ναι,εντάξει,συμφωνώ.".Όμως σε κανένα από αυτά τα δύο κείμενα και τα άλλα τόσα κι άλλα τόσα.δε βρήκα απάντηση στο "Και τώρα,τί κάνουμε?".
Είναι άλλα,που δεν τα λες άρθρα,είναι τόσα μικρά,σαν καταγραμμένες κραυγές απόγνωσης,αγωνίας,πόνου,θυμού,που λένε για το μετά.Δεν είναι σαν τις εκθέσεις που γράφαμε στο δημοτικό.Δεν έχουν καμιά ιδέα,σχεδόν αθώα ροζ,του τύπου,"Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός,να βοηθάω τον κόσμο."Ποιοί,άραγε απ 'αυτούς που το έλεγαν τότε,τώρα είναι γιατροί και ποιοί από αυτούς,τους λίγους,βοηθούν?
Έτσι τα είδα και αυτά που έγραψαν οι δύο αναγνωρίσιμοι.Δεν βοήθησαν.Στο σωρό,χάνουν κι αυτή την αξία τους.Άφηνα κάθε σειρά πίσω,διαβάζοντας,από "ψαγμένους"να βρω το "Μετά,τί κάνουμε?".Η γνώση,η εμπειρία τους τσιγκούνικες.Μένουν κι οι δύο αναπαυτικά,κρυμμένοι πίσω από τσιτάτα,εισαγωγικά και εικόνες.
"Ναι,και μετά?"
Τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΕΥΕΙΣ?
ΡΙΞΕ 1 ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ