Είμαστε ακόμη Ζομπιανοί.

Όταν μια δύσκολη,ολόκληρη βδομάδα,φτάνει στο τέλος της και η γκαντεμιά φεύγει,παίρνοντας μαζί της όλες τις βαλίτσες της και πάει στον αγύριστο,είναι ευκαιρία να το γιορτάσεις.

Μετά από ένα τεράστιο "Ουφ!",νιώθεις πως το καυτό σίδερο στον εγκέφαλό σου,βγήκε από την πρίζα και πήγε στον διάολο.Ξανά "Ουφ!",και χωρίς σκέψη θέλεις να δεις όσους δεν αρκέστηκαν στο τυπικό, "Γεια,τί κάνεις?".

Χαμογέλα.

Κοίτα, με απορία τα μικρά χέρια,που βρήκαν δύναμη, χωρίς να το καταλάβουν,πως έβαλαν κόντρα.

Τότε θέλεις να το ευχαριστηθείς.Να...να κάνεις ότι σου κατέβει.Να σταματήσεις στην τύχη,όπου σε βγάλει το μποτιλιάρισμα. Και τυχαία να πέφτεις σε συναυλία.Με καλό όνομα.

Σαν πολλά καλά δεν μαζεύτηκαν?Ενώ θα 'πρεπε, δεν ανησύχησα.
Σαν πολλοί δεν ήταν μέσα στο μαγαζί?Δεν έδωσα σημασία.
Σαν πολλά να ζητούσαν για εισιτήριο?Δεν τα τσιγκουνεύτηκα.

Φώτα,μουσική,τραγούδια και φωνές.Ρε,σου λέω πολλές φωνές κι εδώ εκνευρίστηκα.Νευρίασα και με το δέντρο που μου έκοβε τη θέα από την σκηνή.

Κι ας πούμε πως πελεκούσα το δέντρο,με τις φωνές,από τ' αριστερά ποία η λύση?Η χοντρή με το μοβ σαλβάρι,και το λουλούδι στο μαλλί σαν ολάνθιστη μελιτζάνα,κακάριζε σαν να την τηγάνιζαν για ιμάμ μπαηλντί.Και σιγόντο η φιλενάδα της.Ούτε την μουσική άκουγα,ούτε την κουβέντα των κοριτσιών που βάλθηκαν να τις ακούσουν όλοι.Κανένας δεν τις έδινε σημασία.Και γι αυτό έφυγαν για αλλού,αφού μας τάραξαν για λίγο,όταν ξαναεμφανίστηκαν για 1 λεπτό.False alarm,είχαν απλά χάσει την έξοδο.Εφυγαν,να βρουν την τύχη τους,κι εμείς την ησυχία μας.

Περίπου.

Γιατί,ξέρουμε πως εκτός από αριστερά,ναι-ναι,έχει και δεξιά.Καγκουρογκομενοπαρέα.Πάνω από δέκα.Τα πράγματα πιο απλά.Εδώ δεν τραβούσαν νταλκά να βρουν κάτι.Η αγωνία ήταν με ποιόν ή ποιά.Κυρίαρχος ο φωνακλάς των φωνακλάδων,που είχε ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον της σγουρομάλλας με το γέλιο πολυβόλο,και ταχύτητα ριπής μίξερ.Και οι υπόλοιποι γκάριζαν, δεν έχω παράπονο κανένα.

Και η ορχηστρούλα,στην σκηνή, να παίζει.Τα μικρόφωνα να δουλεύουν.Και να έχεις την καλύτερη διάθεση να κάνεις δεύτερη φωνή,αν κατάφερνες να ακούσεις κάτι,από τις κραυγές ζευγαρώματος των κάπρων,στα δεξιά.

Το απίθανα περίεργο ήταν πως δε μου χάλασαν την διάθεση.
Είπα,δεν βαριέ,πες πως βρέθηκες στον καφενέ του χωριού τους.
Το είδα αλλιώς.Η μουσική,θα τους εξημερώσει,όταν πάνε στο σκυλάδικο. Μετά.Το πολύ-πολύ να πέσουν λυπόθυμοι από το ποτό.Αναίσθητοι ήταν κι από πριν.