Μπορεί συχνά-πυκνά να παίζει και κάποιο ματς σε γήπεδο,όμως τα πραγματικά ματς είναι σε καθημερινή βάση.Tο γήπεδο είναι οποιοσδήποτε χώρος,στη δουλειά όπου γίνεται σκοτωμός με δόσεις δολοπλοκίας και άσβηστου μίσους,στον δρόμο,στο Ίντερνετ.Παντού.
Ας πούμε πως σα λαός είμαστε φωνακλάδες και φιγουρατζήδες.Η περίπτωση να καταβαραθρώσουμε στο μιλισέκοντ τον οποιονδήποτε αντίπαλο,μας ηδονίζει για τα επόμενα 24ωρα.Το θέμα της αντιδικίας αδιάφορο.Από τη θέση στο πάρκινγκ,ως το πιο ασήμαντο π.χ.πολιτικά.
Διάθεση και ένα υπολογιστή να έχεις με σύνδεση στο διαδίκτυο καθώς και λογαριασμό είτε στο Facebook,αλλά κυρίως και ειδικά τελευταία το twitter.
Σφαγές και γιουρούσια κατά ανθρώπων που παλιά επί πλήρους κυριαρχίας της τηλεόρασης ήταν εικονίσματα.Οι ίδιοι είχαν,δεν ξέρω πως, γιατί τώρα το συνειδητοποιώ,franchise στο αλάθητο του Πάπα.
Αυτοί,και στην περίπτωση τη δική μου,αυτές,βγαίνουν με την κεκτημένη ταχύτητα και το γνωστό τουπέ του ένδοξου παρελθόντος τους.Πως θα ήταν,φαντάσου την εικόνα:γριές (σόρρυ αλλά είσαστε) με το φρεσκοπερασμένο χρώμα στο μαλλί,συνήθως ξανθό των 80ς,το ξεχειλωμένο λίφτινγκ,λουλουδάτο φορεματάκι και τη σειρά τις πέρλες στη μέση της λεωφόρου.Θα περάσει ο πρώτος 20άρης και πριν σηκώσουν τη γόβα στιλέτο-μανία κι αυτή που την έχουν-της έχει κάνει road pizza.
Και να ήταν μόνο τα πιτσιρίκια.Είναι κι οι άλλοι,της αμέσως επόμενης γενιάς τους,αυτών που υπήρξαν πρότυπα.Αλλά τώρα,που δεν είναι μικροί,απέκτησαν κρίση.Τις βλέπουν σαν κυράτσες.Έχουν καταλάβει πόσο ασήμαντες υπήρξαν.Πάντοτε.
Και να σου το μοιραίο συναπάντημα.
Ο κόσμος της ισότητας που υποστήριζαν,άντε να υστερεί ένας στην ταχύτητα σύνδεσης,άλλος να έχει πανάρχαιο εργαλείο-που τη δουλειά του την κάνει,στη γειτονιά των κοινωνικών δικτύων όλοι μαζί.
Γράφει,αναλύει η τάδε μανταμίτσα την κρίση,σαν την Έλλη Στάη που σου πετάει την χειρότερη είδηση ως την επόμενη ακόμη πιο δυσάρεστη με ύφος "Στα παπάρια μου μαλάκες.Μένω με εφοπλιστή"
Ειρωνεύεται η άλλη,παίζοντας ακόμη το ρόλο της στρυφνής παρουσιάστριας σε τηλεπαιχνίδι.Ξεπληρώνει τις δόσεις από το γραμμάτιο της προβολής της,σ' όσους αποφάσισαν να τη βαφτίσουν πετυχημένη,έξυπνη,χαριτωμένη.
Σιωπηλή,μετά την ατάκα της,απολαμβάνει την αναπαραγωγή της,κοιτάζοντας λοξά στην προ 20ετίας "πειραγμένη"φωτογραφία της στην αριστερή πάνω γωνία της οθόνης.
Προειδοποίηση δεν υπήρξε για επικίνδυνα φαινόμενα.Όμως το μπουρίνι σκάει στο λεπτό που έρχεται η αμφισβήτηση.Δεν σηκώνει κάτι τέτοια.Αυτή ήταν που λανσάρισε το στυλ της ανεξάρτητης,σας σφάζω όλους χωρίς πολλά-πολλά,γυναίκα.
Μόνο που πλέον δεν συγχωρούνται τα λάθη,όταν πλησιάζεις το όριο της συνταξιοδότησης.Πως να τη δει το κοινό της με συμπάθεια,όταν εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν την ξερόλα της καλοζωισμένης νιότης της.Εξι δεκαετίες δεν πρόσθεσαν την αναμενόμενη σοφία.Ανοίγει το σεντούκι με το θησαυρό,των παλιών της εξυπνάδων,και απονέμει πτυχίο ανίατης ηλιθιότητας,στους άτακτους,γράφοντας πως δεν απαντά,στην απάντηση που ίδια,ήδη έχει γράψει.Γιατί είναι υπεράνω.
Κρίμα,όχι γι' αυτή,αλλά για την αυλή της που τα διαβάζει.Πανικός για την ανταπάντηση που για μια ακόμη φορά της θυμίζει πόσο ελάχιστη υπήρξε,μαζί με 5,μετρημένες, λέξεις για την πνευματική παρακμή,που περιφέρει,καμπουριασμένη,σε παλιοκαιρισμένο πακέτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΕΥΕΙΣ?
ΡΙΞΕ 1 ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ