Κύκλοι παράλληλοι.

Αντε και να 'ναι 18.Δεν χρειάζεται να ξέρεις και πολλά-πολλά να το υπολογίσεις.Ενα πιτσιρίκι,κάθε πρωί με μια από αυτές τις σύγχρονες "σάκκες",και μόλις τώρα τελείωσε το Λύκειο.Ωρες-ώρες μου τη δίνει.Ζηλεύω.Και απίστευτα νιάτα,είναι και όμορφο.Και κατά πως φαίνεται κι έξυπνο.

Μικρό-μικρό,αλλά έχει τύχει να γυρίζω εγώ και απ'την άλλη τότε να αρχίζει την έξοδο.Εγώ με την νύστα εικονογραφημένη,σαν πόστερ στο πρόσωπο,που να σχολιάσω από μέσα μου να μην έχω τη διάθεση.Και κλείνει την πόρτα με χαμόγελο,και πίσω εγώ,να παίζω πιάνο με τα κουμπιά στο ασανσέρ να πετύχω τον σωστό όροφο.

Και βγήκαν και τα αποτελέσματα για το πανεπιστήμιο κι έσκισε,όπως έμαθα.Μαγκιά.Δε πα να η κρίση,θα θελα κι εγώ να ήμουν έτσι.Αλλά μια ζωή,κρίση είμαστε,ήμασταν και θα 'μαστε.

Κι εμείς άλλωστε κάναμε clubbing,μέχρι αηδίας,και μετά στο θρανίο του σχολείου,το έδρανο στην σχολή.Και έβαλε το πιτσιρίκι το ίδιο στόχο με μένα.Το μόνο που μένει είναι να μάθω πως έχουμε και το ίδιο όνομα.
...Λες?