23.1.14

Ευχή στον υπουργό.

Να ξεκινήσω με την ευχή, αυτό που θα πάθει ο Άδωνις να τον σύρει σε εφημερία των νοσοκομείων που τα κατάντησε μπουρδέλα και να μη βρίσκεται μήδε γιατρός, μήδε φάρμακο, μήδε θεός να του πάρει τον αβάσταχτο, θανατικό πόνο!!
Μας έριξε η μοίρα, από θωρακικό άλγος της μητέρας, στην εφημερία του Θριάσιου.
Το ασθενοφόρο ήρθε σε 45 λεπτά.
Άλλα τόσα του πήρε να μας πάει, χωρίς αμορτισέρ, στο "κοντινότερο" νοσοκομείο γενικής εφημερίας, μιλάμε πολυτραυματίας θα είχε μείνει στου δρόμου τα μισά, από το τραμπολίνο.
Φτάνοντας στο καρδιολογικό, με φορεία να μπαίνουν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο και καμμιά εικοσάδα να περιμένουν ώωωωωωρες στις καρέκλες για να εξεταστούν, βρήκαμε ΕΝΑΝ γιατρό καμμιά τριανταπενταριά χρονών, με τρεις βοηθούς, να προσπαθούν να διαχειριστούν το χάος, αδυνατώντας να απαντήσουν για το ο,τιδήποτε.
Κάνα δυο ώρες αργότερα –κι ενώ είχα περάσει από ουρές, όπου όλοι, υπάλληλοι, ασθενείς και συγγενείς ήταν εν εξάλλω, χρεώνονται βλέπεις οι εξετάσεις από το κράτος Πρόνοιας- μου τη βγάζουνε σ’ ένα καροτσάκι, έξω απ’ το καρδιολογικό για να την πάνε για ακτινογραφία, τη στιγμή που η κόρη ενός εμφραγματία μου έλεγε πως, πριν δυο μήνες αυτοκτόνησε ο αδερφός της, ετών 55, από απόγνωση..
Περιμέναμε περίπου μία ώρα, κατά την οποία πέρασαν από μπροστά μας όλες οι πληγές του ανθρώπινου είδους ακάλυπτες, οι διάδρομοι γεμάτοι αίμα, γάζες με σωματικά υγρά, μία γιαγιά που δεν ήταν σίγουρο πως ζούσε την αλλάξανε φορείο, φόρα παρτίδα το γυμνό σώμα, φώναξα στους συνοδούς των ασθενών «να χαίρεστε τον Άδωνι όσοι τον ψηφίσατε», ρε δε μίλησε κανείς, τους ένιωσα όλους ξένους και σιχαμερούς.
Ένας αστυνόμος- Μαγκάρετ, πενηντάρης κλαρινογαμπρός, με γυαλιά καθρέφτες και μέσα στην πόζα συνόδευε έναν έρμο μετανάστη με χειροπέδες κι έδινε συνεχώς εντολές σ’ ένα μικρότερο μπατσάκι, «σφίξε τις χειροπέδες, δέσε τον εκεί, πρόσεχε μη σου φύγει» και λοιπές παπάρες, που να πάει ρε το ανθρωπάκι, μια σταλιά τεράστιας δυστυχίας, όρθιο, ΕΞΩ απ’ το ιατρείο…
Κάποτε αγανάχτησα από την αναμονή, μπούκαρα μέσα, δώστε μου το χαρτί λέω, θα την πάω εγώ για ακτίνες.
Πάμε στο ακτινολογικό, κόβουμε χαρτάκι, ένα νούμερο πριν από μας φτάνει και ο Μαγκάρετ με τον κρατούμενο, πάει να μπει, «χαρτάκι κόψατε;» του λέω, «εμείς μπαίνουμε χωρίς χαρτάκι» λέει, «οκ, του απαντώ, αλλά σίγουρα θα μπείτε μετά από εμάς», έτσι κι έγινε, ποιος ξέρει πως έδειχνα και υποχώρησε.
Μετά από έξι ώρες τρεξίματος, αγωνίας και ορθοστασίας μας διώξανε, ως μη χρήζουσα η μητέρα εισαγωγής, αλλά και χωρίς καν εκτίμηση του συμβάντος..
Βγαίνοντας για να βρω ταξί, έμπαινε κάποιος από γραφείο κηδειών.
«Μεγάλος;» ρώτησε το σεκιούριτι.
«Καμμιά πενηνταπενταριά, σαν τον χθεσινό»….

21.1.14

BREATHTAKING PORTRAITS OF THE MOST REMOTE TRIBES IN THE WORLD BEFORE THEY DISAPPEAR


fullscreen

BREATHTAKING PORTRAITS OF THE MOST REMOTE TRIBES IN THE WORLD BEFORE THEY DISAPPEAR

KAZAKH, MONGOLIA123

HIMBA, NAMIBIA45

HULI, INDONESIA AND PAPUA NEW GUINEA67

ASARO, INDONESIA AND PAPUA NEW GUINEA8

KALAM, INDONESIA AND PAPUA NEW GUINEA9

GOROKA, INDONESIA AND PAPUA NEW GUINEA101112

CHUKCHI, RUSSIA131415

MAORI, NEW ZEALAND16171819

GAUCHOS, ARGENTINA202122

TSAATAN, MONGOLIA2324

SAMBURU, KENYA252627


 http://www.laravisual.com/

19.1.14

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΟΨΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!!!


Απολύτως συνειδητοποιημένες κινήσεις πολιτών σε δράση!!! 
"Στην Αμερική έχει αρχίσει το εξής φαινόμενο:στα καλά του καθουμένου, εκεί που κάποιο μαγαζί πάει για κλείσιμο λόγω χρεών, πέφτει σύρμα (SMS, FACEBOOK) και πλακώνει κόσμος που αρχίζει να αγοράζει ότι βρει μπροστά του. Οι ιδιοκτήτες από άφραγκοι και χρεωμένοι ξεπουλάνε σε μία μέρα !!!! και γλυτώνουν το κλείσιμο.

Αυτό για τους ξένους λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη. Κάτι που στη χώρα μας, έχει εκλείψει από το '60 !!! Καιρός και εμείς να κάνουμε κάτι.

Κατ' αρχήν: στηρίξτε τα μικρομάγαζα της γειτονιάς σας. Κάτι καλό θα έχουν και αυτά!!! Γιατί όταν θα τα χρειαστείτε, δεν θα υπάρχουν πια...
Ένα κουτί χρώμα και 10 πρόκες, δεν απαιτούν εκδρομή στο PRAKTIKER ή το LEROY MERLIN....μόνο μια βόλτα στο χρωματοπωλείο της γειτονιάς.
Ελληνικά λαχανικά, φρούτα και χυμούς. Αν τα ξένα ήταν τόσο εξαιρετικά καλά, οι ξένοι δεν θα τα έστελναν σε εμάς !!! (π.χ.Τα ολόλευκα μανιτάρια εισαγωγής είναι περασμένα με λευκαντικό και αντισηπτικό για να μη μαυρίζουν-ενώ τα Ελληνικά δεν είναι λευκά, αλλά είναι βιολογικά !!!)
Προτιμάμε Ελληνικά προϊόντα-το χρήμα να μένει στην Ελλάδα και να κάνει κύκλο εδώ και όχι μέσω της τσέπης κάποιου ξένου επιχειρηματία.
Σοκολάτες ΙΟΝ, αναψυκτικά Φλώρινα και ΕΨΑ: ελληνικότατα και εξαιρετικά.Η COCA COLA, η PEPSICO και η jacobs-Παυλίδης δε θα φτωχύνουν !!! Εντάξει, έχουν και Έλληνες εργαζόμενους, αλλά τα έσοδά των ξένων εταιρειών δεν θα μηδενιστούν κιόλας !!!
Ο επώνυμος καφές φίλτρου της jacobs στην Ολλανδία πωλείται στη μισή τιμή ..... μία συσκευασία φίλτρων καφέ (100 τεμ) κάνει 75 λεπτά και όχι πάνω από 2 ευρώ.. γι' αυτό αγοράστε καφέ φρεσκοκομμένο από την κάβα της γειτονιάς... ακόμα και χωρίς την ακριβή γεύση, θα είναι πιο φρέσκος!!!
"Τιμωρείστε" ακόμα και τα ακριβά Ελληνικά προϊόντα: το γιαουρτάκι της ΦΑΓΕ στην Ολλανδία πωλείται προς 80 λεπτά! Στην Ελλάδα έχει περάσει από χρόνια το 1 ευρώ.Μπορείτε και χωρίς αυτά... τώρα αν πέσει η τιμή του, βλέπουμε !!!
ΑΠΟΡΩ: Πόσο καλύτερο είναι το γάλα της ΔΕΛΤΑ 1 λίτρου (στο χάρτινο κουτί) και στοιχίζει 1,15 ευρώ, ενώ το ΑΓΝΟ έχει μόλις 1,09 ???? ΟΚ, το γάλα του LIDL έχει λιγότερο από ευρώ το λίτρο και λέει ότι είναι Ελληνικό, κάποια ξένα προϊόντα είναι ίσως και λίγο καλύτερα, αλλά είπαμε: το χρήμα να μένει στην Ελλάδα !!!
Ας οργανωθούμε: ενημερώστε φίλους και γνωστούς για ευκαιρίες! Στα ψώνια, τη βενζίνη, το γάλα, το ψωμί. Επιτέλους, φτιάξτε για πρώτη φορά μόνοι σας ένα κέικ ή τιμήστε το ζαχαροπλαστείο της γωνίας (φρεσκότατο σχεδόν πάντα) και μην το πάρετε έτοιμο στο super market από μία γερμανική πολυεθνική ....Κυνηγήστε ποιότητα και καλή τιμή. Το δικαιούστε και το αξίζετε. Δεν σας κάνουν χάρη !!! Η κρίση το απαιτεί : ενωμένοι μπορούμε καλύτερα !!!
ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ.... ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΕΙ, ΕΠΙΣΗΣ..."
Via Lefteris Tampouridis

ΩΠΑ ΡΕ ΡΑΜΠΟ!-TOY KAΡΤΕΣΙΟΥ











Τι είναι άραγε αυτό που κάνει τους πασόκους να νιώθουν τόσο σημαντικοί; 
Τι είναι αυτό που τους κάνει να πιστεύουν ότι η ύπαρξή τους είναι χρήσιμη και η απώλειά τους σπουδαία;  Τι είναι αυτό που τους έχει πείσει ότι μας είναι απαραίτητη η παρουσία τους και ότι η απουσία τους μας αφορά; 
Από ένα είδος προς εξαφάνιση θα περίμενε κάποιος περισσότερη ταπεινότητα. Θα περίμενε ότι λίγο πριν το τέλος θα έχουν αντιληφθεί τη ματαιότητα της προσωρινής παντοδυναμίας που προσφέρει η Εξουσία.
Μετά τον Θεόδωρο Πάγκαλο που δήλωσε πως αν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ «θα μπούμε στο αεροπλάνο και θα φύγουμε», έρχεται τώρα η κ. Αφροδίτη Αλ Σάλεχ να μας απειλήσει πως αν οι ψηφοφόροι αποφασίσουν να δώσουν τη διακυβέρνηση της χώρας στον ΣΥΡΙΖΑ εκείνη θα μεταναστεύσει στο Παρίσι. Η πρώτη λογική αντίδραση στο άκουσμα αυτής της απειλής είναι «χεστήκαμε».
Όμως υπάρχει και μία δεύτερη ανάγνωση αυτής της… τάσης φυγής πασόκιων σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτή δεν είναι η κατάλληλη ώρα να τη συζητήσουμε. Πάντως, το ότι κανείς τους δεν αφήνει να εννοηθεί ότι θα ζητήσουν άσυλο σε κάποια άλλη χώρα καθώς ο Πάγκαλος χρησιμοποιεί τη λέξη «φύγουμε» και η Αλ Σάλεχ τη λέξη «μεταναστεύσω» είναι κάτι που αφήνει περιθώρια ερμηνειών. 
Δε δηλώνουν ότι θα φύγουν επειδή φοβούνται πως θα υποστούν διώξεις για τα πολιτικά τους φρονήματα. Ούτε λένε ότι θα μεταναστεύσουν επειδή κινδυνεύει η ζωή τους. Νομίζω πως είναι ξεκάθαροι.
Σε κάθε περίπτωση, το να δηλώνουν ότι θα φύγουν οι άνθρωποι των οποίων το κόμμα ευθύνεται για τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων μέσα σε 3 χρόνια, είναι τουλάχιστον ένα ευχάριστο νέο και ελπίζω πραγματικά να κρατήσουν την υπόσχεσή τους ώστε να αντιληφθούμε πλήρως την εικόνα «την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια». 
Επειδή όμως τα ματάκια μας πολλά έχουν δει, δε θα γουρλώσουν κιόλας αν δουν κάποτε την κυρία Αλ Σάλεχ σε κάποια «γιορτή της Δημοκρατίας» στο προεδρικό Μέγαρο να φωτογραφίζεται μαζί με τον κ. Τσίπρα.
Το «λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα» έγινε επίσημη πολιτική πρακτική σε αυτή τη χώρα από τη στιγμή που ο αντι-μνημονιακός Σαμαράς δήλωσε ως μνημονιακός συνομιλητής της Μέρκελ «Ουδείς αναμάρτητος». Ως εκ τούτου, το «θα αγωνιστώ για να πέσει η χούντα της Αριστεράς» της Αλ Σάλεχ, εύκολα μετατρέπεται σε μία αμαρτιούλα της κακιάς στιγμής. Κανείς μέτριος δε χάθηκε σ’ αυτόν τον τόπο.
Τώρα που είπα για Σαμαρά… Η ατάκα του Σαμαρά προς τους βουλευτές του «Αν έμπαινα εγώ σε ένα καφενείο θα έριχνα δύο-τρεις “χειροβομβίδες” για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα τα έκανα μαντάρα» μόνο γέλιο προκαλεί και ένα «Ώπα ρε Ράμπο». 
Βέβαια αν αντίστοιχη δήλωση έκανε κάποιο στέλεχος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σήμερα η Αντιτρομοκρατική θα έβαζε φρουρές σε καφενεία και θα είχε κάνει καμιά εκατοστή προληπτικές προσαγωγές, ενώ το MEGA και ο ΣΚΑΪ θα επαναλάμβαναν ασταμάτητα κάποιον δεκάρικο του Κεδίκογλου περί ομολογίας σχεδίου τρομοκρατικών επιθέσεων σε καφενεία.
Το μεγαλύτερο αστείο πάντως είναι ότι την ώρα που ο αντάρτης καφενείων Αντώνης Σαμαράς αμολάει χειροβομβίδες και η Αλ Σάλεχ φαντασιώνεται καριέρα αντιστασιακής στο Café de Flore του βουλεβάρτου Σαιν – Ζερμαίν, η Τρόικα απαιτεί νέα μέτρα 2 δισ. ευρώ για το 2014 και ακόμα 4 δισ. για το 2015 για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό. Και είμαστε ακόμη στον Ιανουάριο. Ξέρετε πώς γεννάει διάφορα κενά αυτό κενό. Σαν την κουνέλα.
Δεν ξέρω πόση ζημιά προκάλεσε το λάθος στον πολλαπλασιαστή του ΔΝΤ. Ξέρω όμως ότι οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι  και οι Κουβέληδες λειτούργησαν ως πολλαπλασιαστές της κατάρας των δανειστών και μετέτρεψαν μία οικονομική κρίση που δικαιούται κάθε χώρα, σε μαύρη τρύπα που τα κατάπιε όλα.
Την Αλ Σάλεχ δεν την υπολογίζω σε αυτούς. 
Η Αλ Σάλεχ είναι ακόμη στο επίπεδο που διαμαρτύρεται όταν ακούει για τη χούντα του ΣαμαροΒενιζέλου, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι «η κυβέρνηση είναι εκλεγμένη», αλλά βαφτίζει από τώρα «Χούντα της Αριστεράς» μία πιθανή μελλοντική κυβέρνηση που επίσης θα είναι εκλεγμένη. Έχει ακόμη μεγάλο δρόμο μπροστά της μέχρι να καταφέρει να συμφιλιώσει τις απόψεις της, εντός της. Αν κάποτε το καταφέρει, τότε ίσως μπορέσει να διεκδικήσει το δικαίωμα να την παίρνουμε στα σοβαρά.
Αναρτήθηκε από