1η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ.ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ

Με Φιλικούς Χαιρετισμούς

Ερρίκος Παπανίκος

Πέντε πράγματα για τα οποία μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι.

"Για πολλά χρόνια δούλεψα στην παρηγορητική φροντίδα ασθενών, κυρίως σε αυτούς που γυρνούσαν στα σπίτια τους για να πεθάνουν. Έζησα ξεχωριστές στιγμές, όντας μαζί τους για τις τελευταίες 3 με 12 εβδομάδες της ζωής τους.



Οι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν αντιμετωπίζουν το θάνατό τους. Έχοντας βιώσει μεγάλη γκάμα συναισθημάτων (άρνηση, φόβο, θυμό, στεναχώρια, περισσότερη άρνηση) στο τέλος ένιωθαν την πολυπόθητη αποδοχή: Κάθε ασθενής γαλήνευε, τελικά, πριν πεθάνει.


Όταν τους ρωτούσα αν μετάνιωναν για κάτι ή αν θα έκαναν κάτι διαφορετικά, είδα ότι υπήρχαν πολλά κοινά στις απαντήσεις τους. Να πέντε - αυτά που άκουσα πιο συχνά:

1. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή μου όπως την ήθελα στ' αλήθεια, κι όχι όπως περίμεναν οι άλλοι να τη ζήσω. Όταν κανείς συνειδητοποιεί ότι η ζωή του σχεδόν τελείωσε, βλέπει πιο καθαρά πόσα (σημαντικά) όνειρά του δεν πραγματοποίησε. Οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει ούτε τα μισά και τώρα έφευγαν ξέροντας ότι γι' αυτό έφταιγαν οι επιλογές που είχαν κάνει - ή δεν είχαν κάνει. Είναι σημαντικό να προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις κάποια απ' τα όνειρά σου - με το που χάνεις την υγεία σου ίσως να είναι αργά.


2. Εύχομαι να μην δούλευα τόσο σκληρά.
Αυτό μου το είπαν σχεδόν όλοι οι άντρες ασθενείς μου. Έχασαν τα παιδικά χρόνια του γιου ή της κόρης τους, δεν έζησαν όσο θα μπορούσαν συντροφιά με το έτερό τους ήμισυ, δεν διασκέδασαν όσο ήθελαν. Απλοποιώντας τον τρόπο ζωής σας και κάνοντας συνειδητές επιλογές κατά τη διάρκειά της είναι δυνατόν να ζήσετε με λιγότερα απ' όσα νομίζετε. Και δημιουργώντας περισσότερο χώρο στη ζωή σας, γίνεστε πιο ευτυχισμένοι και ανοιχτοί σε νέες ευκαιρίες - πιο ταιριαστές με τον νέο τρόπο ζωής σας.


3. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Πολλοί άνθρωποι καταπίεζαν τα συναισθήματά τους για αποφύγουν τσακωμούς ή για να μη στεναχωρήσουν τους άλλους. Το αποτέλεσμα ήταν πως συμβιβάστηκαν με μια μέτρια ζωή. Πολλές ανίατες ασθένειές τους σχετίζονταν, εν μέρει, με την πικρία και την αναπόφευκτη μνησικακία που κουβαλούσαν σ' ολόκληρη τη ζωή τους. Δε μπορούμε να ελέγχουμε τις αντιδράσεις των άλλων. Παρ' ό,τι όμως οι άλλοι μπορεί αρχικά να αντιδράσουν άσχημα αν αρχίσετε να μιλάτε με ειλικρίνεια, μακροπρόθεσμα οι σχέσεις σας θα γίνουν πιο υγιείς και πιο ουσιαστικές. Αν δεν γίνουν, τότε απλώς ξεφορτώνεστε μια τοξική σχέση απ' τη ζωή σας. Σε κάθε περίπτωση κερδίζετε.


4. Εύχομαι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου. Συχνά οι ασθενείς δεν είχαν συνειδητοποιήσει πλήρως τα ωφέλη μιας παλιάς, καλής φιλίας - μέχρι τότε. Και τότε συχνά ήταν αργά για να εντοπίσω τα άτομα απ' το παρελθόν τους.Πολλοί είχαν απορροφηθεί τόσο με τις ζωές τους που είχαν αφήσει καταπληκτικές φιλίες να μαραθούν. Συχνά οι ετοιμοθάνατοι μετάνιωναν βαθιά που δεν είχαν "ξοδέψει" περισσότερα σε μια φιλία. Όλοι ανεξαιρέτως νοσταλγούν τους φίλους τους όταν πεθαίνουν. Ούτε τα λεφτά ούτε η κοινωνική θέση απασχολούν τους ανθρώπους τις τελευταίες στιγμές της ζωής. Αυτό που μένει τότε σε όλους είναι η αγάπη και οι σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους. Κυρίως όμως η αγάπη.

5. Εύχομαι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να νιώσει ευτυχισμένος. Παραδόξως γι' αυτό μετανιώνουν πολλοί ετοιμοθάνατοι. Οι περισσότεροι δεν είχαν καταλάβει, μέχρι το παρά πέντε, ότι η ευτυχία είναι επιλογή. Είχαν μείνει προσκολλημένοι σ' αυτά που είχαν μάθει, στις συνήθειές τους. Η "ασφάλεια" του οικείου δεν τους είχε αφήσει να αλλάξουν ποτέ.Ο φόβος της αλλαγής τούς είχε κάνει να υποκρίνονται στους άλλους (αλλά και στους εαυτούς τους!) ότι ήταν απολύτως ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, όπως ακριβώς ήταν. Τώρα όμως μου έλεγαν πως ήθελαν να γελάσουν και πάλι με την ψυχή τους, να σαχλαμαρίσουν ξανά...



ΥΓ. Όταν είσαι στο νεκροκρέβατό σου, το τελευταίο πράγμα που σε απασχολεί είναι το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα.Πόσο τέλειο θα 'ταν αν μπορούσες να ελευθερωθείς απ' όλα αυτά, να αφεθείς και να χαμογελάσεις αβίαστα ξανά - πολύ πριν από το θάνατό σου..."

ΠΗΓΗ http://www.lifo.gr/  Αρης Δημοκίδης BITS AND PIECES

diesel-experts.gr


Παπάζογλου-Ιωαννίδης Ο.Ε.


ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924


ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ


e-mail : info@diesel-experts.gr

Κάνε μου λιγάκι"Χρατς"

Επιστρέφεις από τη δουλειά και γυρίζεις στους ανθρώπινους ρυθμούς,τηρώντας ευλαβικά το "Δεν κουβαλάω τίποτα.Αφήνω τα πάντα στο βαρετά καφέ γραφείο,όπως να' ναι,πιο άτακτα κι από τα σκουπίδια στον ακάλυπτο".

Έτσι πιστεύεις.Μαθαίνεις από την Τίνα,που έχει σηκώσει τσουνάμι κατά των παντός είδους,χρώματος,οσμής και μίας τάλε-κουάλε όψης,ηλίθιων,που και αυτή,καταναγκαστικά τρώει στην μάπα,και συνεπώς θέλει να πνίξει.Πιθανολογώ να επιθυμεί και πολλά τριπλά Χ,αφού η Αίτνα,μοιάζει με σπυράκι στην μάπα έφηβου,μπροστά στην ορμή της.Ο θηλυκός Μωυσής,εξαπολύει μονομιάς,όλες τις κατάρες,συν την μαγκούρα,που θα εύχονταν να είχε,στο αδειανό καφάσι,των τυράννων της.

Εδώ μπαίνει το ατομικό ντεζάβου.Πού να τολμήσεις να ρωτήσεις την ώρα που της ξανασυνέβη το λαμπάδιασμα.Αφήνεις στην άκρη την περιέργεια της επιβεβαίωσης εάν υπήρξαμε θύματα,απόλυτα συγχρονισμένης πλεκτάνης Μαμελούκων και γενικώς Μογγόλων.

Υποθετικό σενάριο.

Βλέπεις ανακοίνωση που άμεσα σε αφορά.Κι όλους στον ίδιο χώρο,που παλαιότερα ονομαζόταν "εργασιακός".Ενημερώνεις τον υπεύθυνο,ο οποίος παρεμπιπτόντως,λίγο νωρίτερα έχει κάνει ανακοίνωση,τόσο φάουλ,που όπως μου έχουν πει και ο Ολυμπιακός να έπαιζε,θα το σφύριζαν πέναλτυ, σε βάρος του.

Έκτακτο μίτινγκ,με θέμα το χαρτί.Στα πρώτα λεπτά,διαπιστώνεις πως ο υπεύθυνος το έχει λάβει,δια της επισήμης οδού. Λογικά,θα το έχει διαβάσει,αν και η αμφιβολία λόγω πάμπολλων ομοιοτήτων με τον αδιάβαστο των ημερών μας,γίνεται βεβαιότητα σε μέγεθος γιγαντοαφίσας στην Εθνική Οδό.

Ο μίστερ νάμπερ 2,έχει κάνει την ίδια πατατοσαλάτα,και αρχίζει να σου εξιστορεί,πως εφόσον η εξοχότητα του,την πάτησε λίγο καιρό νωρίτερα,είναι η ώρα των άλλων τώρα,να φανούν,τουλάχιστον,εξίσου κόπανοι.Μη του μιλάς για "χαρτιά" και λοιπές εκδοτικές δραστηριότητες.Επιμένει,πως είναι η "παράδοση".

Γρήγορα,του κόβεται ο βήχας.Eυτυχώς,γιατί θα είχε φτάσει την ιστορία του μέχρι Αδάμ και Εύα,όπως κάνει κάθε φορά για να θολώσει τα νερά.Μετά θα περάσει στο τέλος το δικό του,αφού αν θυμάται κανείς από που ξεκίνησε η κουβέντα,έχει πεταχτεί για κανά δίχρονο,σε όμορφο δωμάτιο,με λευκή μαξιλαρένεια ταπετσαρία κι ένα σκασμό χάπια με εξωτικά ονόματα.

Με τον 2 στην γωνία,με μούτρα σαν να το ποτίζεις 1 κουβά ξύδι ανά σεκόντ,ξεκινά το πρόγραμμα της ενόργανης,με έμφαση στις κυβιστήσεις,από τον αρχηγό που ήλπιζε,πως ο άλλος θα έβγαζε το ερπετό από την τρύπα.Το έργο είναι το γνωστό,"Ναι...αλλά",μόνο που τώρα,παρεμβάλλονται κάτι "Χμ","Εεεεε".

Τώρα,που το είπε,το έκανε και αυτός;Μουρμούρισε κάτι για ευσυνειδησία,εργατικότητα.Απάντηση δεν ακούστηκε,παρά μόνο,το επίμονο ξύσιμο του καβάλου,από όλες τις μεριές.

Ο γλυκός αυτός ήχος είναι ο μόνος λόγος που θα δώσω άφεση στην Τίνα,που με έβαλε στον μπελά να τα θυμηθώ.Και είναι η μέρα,που ίσως θα ανακηρυχθεί,κάτι.Πάντως σίγουρα ήταν 1 μάθημα,με την ελπίδα πως όπως στις ταινίες,στα παραμύθια, η πονηρία,ο κακός-χαζός-άσχημος,θα είναι στο καναβάτσο.

Α!Και που είσαι;Χράτς-χρατς.

Ευχαριστώ στην Τίνα.




diesel-experts.gr


Παπάζογλου-Ιωαννίδης Ο.Ε.
ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924
ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ
e-mail : info@diesel-experts.gr

Παιδιά ενός χαζότερου Θεού

Αισιοδοξία,όχι.Απαισιοδοξία,δεν θα το έλεγα.Έχει κάτι στο ανάμεσα,η ζωή αυτή.Σαν αυτό που μου έλεγαν,δε θέλω να πάω στη δουλειά,δεν έχω όρεξη να μιλήσω ούτε να δω κανέναν.Μη μου μιλήσει κανένας.Να μην ακούσω.

Σε έναν γαλαξία ηλίθιων αστέρων,που μέσα από τα social networks,τα ξεσαλώσια κανάλια της τηλεόρασης,περιφέρουν,τα αιώνια κόμπλεξ της επίδειξης της δήθεν μόρφωσης  και την από κούνια χωριατίλα τους.
Στρογγυλοκάθονται στην καρέκλα,με το ύφος της Γερακίνας πριν πέσει στο πηγάδι και ξεφουρνίζει κορακίστικα,ή το "δεθελωδεθέλω,να μιλήσω" για μισή ώρα.
Αρνούνται να "μαϊμουδίσουν",ανώτερούς τους,επειδή δεν ξέρουν πως υπάρχει και η μάθηση από το παράδειγμα,που στην ουσία φθονούν.
Κάνουν δωρεάν και σε συνδυασμό,παρουσίαση και ονομαστική γιορτή,με καραβιές γνωστούς τζαμπατζήδες.

Δεν τους δίνεις πλέον σημασία.Ούτε εκνευρίζεσαι.Λες "ρε άει στο διάολο",και τους αφήνεις να δίνουν παράσταση στο freak show,με άδεια καθίσματα.Να φάνε μεταξύ τους τα σκατά τους,να κανιβαλίσουν τους όμοιους τους.Να κλαίγονται,πως τους ξεφτιλίζουν,ξεχνώντας,τις βουλιμικές τσιρίδες στα σκοτάδια,τα εξτέ-σφουγγαρίστρα στο κεφάλι.Να αυτο'ι'κανοποιούνται,με την ευφυΐα που αποφάσισαν πως έχουν,για τις σάπιες φιλοδοξίες τους.  

Η αδιαφορία,που σύντομα ακολουθεί,τους τσακίζει.Η ελευθερία,η απελευθέρωση,η έκφραση του τίποτα,τα πολλά λόγια να περιγράψουν το μηδέν,αποκτούν τις ομάδες τους,που διαλύονται στο κενό της φαιδρότητάς τους.Ιδανικά,τσιτάτα,από γελοία,ξεπερασμένα,φτηνά μυαλά,που αναπαράγονται,αντιγράφουν,παραμορφωμένα καλούπια.

Μη ξεχνάς,έχεις να βγάλεις βόλτα τον σκύλο,που θα χαρεί την παραπανίσια ώρα έξω.Και σίγουρα,κάτι χαριτωμένο θα σου κάνει,αντί να βγάζεις τα μάτια σου,διαβάζοντας,από τον κάθε λογής πικραμένο, την ακατάσχετη διάρροια εξυπνάδας.Αλλιώς,αν συνεχίσεις,μαγικά,την συναντάς σε λίγο,μαζί με τις τραγικές μούρες τους, σαν τις πατημένες τσίχλες,σε κάθε πλάκα,στο πεζοδρόμιο της διανόησής μας.

diesel-experts.gr

Παπάζογλου-Ιωαννίδης Ο.Ε.

ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924
ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ

e-mail : info@diesel-experts.gr

Επιστολή παραίτησης Ελληνίδας δασκάλας: Αρνούμαι να συναινώ με στυγνούς δολοφόνους!

Σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο παραίτησης μιας Ελληνίδας δασκάλας σε δημοτικό σχολείο του Πειραιά, της Μάρω, η οποία μας εξηγεί, γιατί επιλέγει να παραιτηθεί, παρά να συνεχίσει να υπηρετεί αυτούς που «παράνομα κυβερνούν τη χώρα μας»…

Διαβάστε το, είναι πραγματικά συγκλονιστικό…

«Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση μου ως δασκάλας, στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά.


Οι λόγοι που μ’ έκαναν να επιλέξω αυτή την οδό είναι οι εξής:


- Ως δασκάλα πίστευα πάντα πως η στάση μου είναι παράδειγμα κι ό,τι νιώθω περνάει σαν αέρας στις ψυχές των παιδιών. Όχι κούφια λόγια και μπούρδες. Συναισθήματα και πράξεις, στάση ζωής. Δεν μπορώ ν’ αντικρίζω τα μάτια των παιδιών μου, χωρίς να ντρέπομαι να υπηρετώ μία παιδεία που δεν υφίσταται. Δεν έχω το δικαίωμα, δεν μου επιτρέπεται. Αρνούμαι να συμμετέχω στο συστηματάκι σας: «Πρώτα ο μαθητής», «Δωρεάν δημόσια παιδεία», «Ίσες ευκαιρίες για όλους»; Αρνούμαι τους φόρους των συμπολιτών μου να τους προσφέρω αδιαμαρτύρητα στους προδότες της χώρας μου, χωρίς να μπορώ να αρνηθώ ή ν’ αντισταθώ στις αποφάσεις τους.


- Αρνούμαι να συναινώ, να συνεργάζομαι και να διευκολύνω αυτούς που μάτωσαν τη χώρα. Τους στυγνούς δολοφόνους, που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου. (Μεταξύ των θυμάτων και ο άντρας μου).


- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που έκλεψαν τον ιδρώτα των συνταξιούχων, χωρίς ντροπή και σεβασμό στα χρόνια τους.


- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που γέμισαν τη χώρα άστεγους και τώρα κάνουν τους ελεήμονες τάχα.


Δεν θέλω την ελεημοσύνη τους, δεν αναγνωρίζω τα μιάσματα, τους θρασύδειλους που παράνομα κυβερνούν τη χώρα με την πεποίθηση ότι συμφωνούμε.


Για όλους αυτούς τους λόγους,


ΕΠΕΙΔΗ


Η ψυχή μου αλυχτά,

 Αποχωρώ και ΑΠΑΙΤΩ, το μόνο δικαίωμα που μου αφήσατε για ν’ αντισταθώ, την παραίτησή μου, να την κάνετε ΑΜΕΣΑ δεκτή’.


Πηγη http://www.prionokrdela.gr/
 
 
 

diesel-experts.gr


Παπάζογλου-Ιωαννίδης Ο.Ε.

ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924
ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ
 
 
e-mail : info@diesel-experts.gr

Ευελφάλεια

Η γενιά των «ποιητών» του ΠΑΣΟΚ απέκτησε τη θηλυκή της έκφραση. Μετά τον Τηλ. Χυτήρη, μια νέα, γνήσια ποιητική φλέβα, έκανε την εμφάνισή της: Η κ. Αννα Διαμαντοπούλου!


Το δείγμα είναι βέβαια μικρό, αλλά ενδεικτικό της «στόφας». Εγραψε στις 20/7 (στα «ΝΕΑ») η «ποιήτρια» (με αφορμή τα Εργασιακά):

«Απέναντι στην αμερικανική ευελιξία θέτουμε (στην ΕΕ) την ευελφάλεια»...

Η κ. Διαμαντοπούλου, ευτυχώς, δεν ανήκει στην κατηγορία των ποιητών /τριών, που διατείνεται «τι θα ήταν η ποίηση αν την καταλάβαιναν όλοι;». Επομένως, σπεύδει στην επόμενη κιόλας φράση να γίνει κατανοητή. Τι είναι, λοιπόν, η ...«ευελφάλεια»; Ιδού η εξήγηση της ίδιας της δημιουργού: Είναι μια σύνθετη λέξη, που, όπως σημειώνει, έχει προκύψει (στο μυαλό της) από τη διασύνδεση των λέξεων «ευελιξία + ασφάλεια». Ως εκ τούτου ...«ευελφάλεια»!

ΥΓ(1): Ειδικοί συμφωνούν ότι η κ. Διαμαντοπούλου, αν και έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει για να καταφέρει να συναγωνιστεί τα ποιήματα του κ. Χυτήρη, όπως εκείνο με τον «υδραυλικό» (δεν το ξέρετε; α, χάνετε), εντούτοις βρίσκεται σε καλό δρόμο...

ΥΓ(2): Παίρνουμε το θάρρος - και με το συμπάθιο - να προτείνουμε στην «ποιήτρια» ένα είδος ρίμας, καθότι, από τη στιγμή που διαβάσαμε το άρθρο της κ. Διαμαντοπούλου, τραντάχτηκε το «είναι» μας:


«Εχω μια ευελφάλεια/

να σου καεί η ασφάλεια/

Από την πόλη έρχομαι/

και στην κορφή Ψυττάλεια»
 
Παρασκευή, Ιούλιος 22, 2005
ΠΗΓΗ http://ta-eis-eafton.blogspot.com/ που το πήρε απο την εφημερίδα "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"

diesel-experts.gr

Παπάζογλου-Ιωαννίδης Ο.Ε.

ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924


ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ


e-mail : info@diesel-experts.gr

Τα φτιασίδια της Οργής.

Δεν μπορούσα να προσδιορίσω τί από όλα,είναι αυτό που με εξοργίζει περισσότερο αυτή την εποχή.Άργησα-ξάργησα,κατέληξα.ΟΛΑ,μα όλα.

Έβλεπα,μια ομιλία,ενός πολιτικού,δεν είναι σημαντικό,ποιός ή ποιά,ήταν,γιατί έτσι ή αλλιώς δεν έχουν ως ύπαρξη στην ζωοπανίδα, κανένα λόγο ύπαρξης.Παρόλο που όσα έλεγε,ήταν εξαιρετικά εξωγήινα και εξοργιστικά,κοιμήθηκα.

Καθώς με γλυκονανούριζε,με τα χιλιοειπωμένα παραμυθάκια,με δόση μελούρας του '60,μου ήρθε δεν ξέρω πώς,αυτό που με ρώτησε μια καλή,έστω και μακρυνή,φίλη"Νιώθεις ακόμη οργή;"παίρνοντας αφορμή από αυτό που της είχα πει παλιότερα.

Και επειδή,όταν σου 'ρθει το κατακέφαλο,να κρατάς πισινή και για το ανεγκέφαλο που θα έρθει αμέσως μετά,με ταχύτητα του Εντερπράηζ,ε... το έπαθα το διάστρεμμα στο κρανίο.

Γιατί στο 2ο απάντησα εξόχως,όπως αρμόζει,στο σαν κακοφορμισμένο εξοχικό σε πήλινο,κειμενάκι.Το ταλέντο να κάνω εχθρούς,"πρώην" φιλαράκια,με χαρακτηρίζει.

Αν θελήσω να βάλω,για πρεστίζ και μια πρέζα άλλοθι,λίγο ψυχολογία,πιθανολογώ η αντίδρασή μου να ήταν υπερβολική,ίσα με μια δόση για ένα κοπάδι ιπποπόταμους,εξαιτίας της υπνοομιλίας.Να προσθέσω κιόλας πως το "κολλητούλι",ήταν ως και το '09 ψηφοφόρος του πολιτικού,διότι ένα βολεματάκι,έστω ξώφαλτσο,το είχε.

Το κακό,είναι πως σπίλωσα την εικόνα.Όπως ο κάθε πωπός(με Ω,να χωράει πράμα),που ανέξοδα,λέει-ζωγραφίζει λουλουδάκια,πεταλουδίτσες και ό,τι άλλο πετούμενο είναι του γούστου του.Να μη στεναχωρηθεί κανένας.Όλα δικά σου μάτια μου.Αλλά βάρδα αν τυχόν βάλεις το γυαλί στο μάτι.Η εικόνα,τότε καθαρίζει,κι είναι τίγκα στο μυγόχεσμα που'λεγε η γιαγιά μου.Να μην το πω;Το είπα,κι έγινε η ροζ εικόνα σαν την Γκουέρνικα του Πικάσο.

Αν με ρωτούσε σήμερα,η καλή φίλη που σίγουρα θα φταρνίζεται τώρα,κατά πόσο νοιώθω "οργή ακόμη",θα της απαντούσα στη στιγμή,
 "Μπα,μόνο μίσος"

Ή αυτοι,ή εγώ.Με την γνώση πως με το "εγώ" είμαστε οι πολλοί.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΧΤΕΣ

Το παρακάτω κείμενο,αφορά την πραγματικότητά μας.
Στην θέση του iPhone4,παρακαλώ να βάλετε,λιγότερο σημαντικά πράγματα(ακραία κυνικά,μιλάω,εν γνώση μου),όπως η ζωή ενός λιγότερο επαρμένου ανθρώπου ,από την συμπαθή παθούσα.
Η γραφή της είναι ΑΡΙΣΤΗ,μακάρι,να μην μοιρολογούσε,μπαρδόν κοπελιά,για το κωλοκινητό.
Επίσης,υπάρχουν,κάποια ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝΤΑ ΣΧΌΛΙΑ,τις μπλα-μπλα βλακείες τις έσβησα.


Η μέρα εχθές ξεκίνησε με πικρά αστεία: Το πρώτο νέο της ημέρας, η κλοπή τριών έργων από την Εθνική Πινακοθήκη, ήταν τόσο σοβαρό που μου ήταν αδύνατο να το πάρω σοβαρά. Δεν ήταν μόνο ο Πικάσσο, ο Μοντριάν και ο Κάτσια που χάθηκαν – αν και ομολογώ ότι με έπιασα να αναρωτιέμαι εάν όλοι ξέραμε ότι η Εθνική μας Πινακοθήκη είχε έναν Πικάσσο και μάλιστα δωρισμένο από τον καλλιτέχνη σε εμάς τους Έλληνες για την αντίστασή μας στη ναζιστική κατοχή.
Ήταν, κυρίως, η συζήτηση που άνοιξε λίγο αργότερα σχετικά με την ασφάλεια της Πινακοθήκης, το αν και κατά πόσον έφταιξε η επιλογή ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι, εάν έφταιξε ο φύλακας (ο οποίος δεν κατάλαβα εάν ήταν της ιδιωτικής εταιρείας ή άλλος, από τους καλούς, τους δημοσίους υπαλλήλους, όπως πολλοί πρόφτασαν να γράψουν σε μπλογκ και κοινωνικά δίκτυα). Εγώ σκεφτόμουν, μισο-αστεία μισο-σοβαρά να βγω να φωνάξω “Ψηφιοποιήστε τα όλα – μόνο έτσι θα τα διατηρήσουμε”, αλλά δεν το έκανα. Με αυτή τη σοβαρή συζήτηση, για την ορθή και αποτελεσματική διαφύλαξη του πολιτιστικού μας αποθέματος, νεότερου και μη, κύλησε η μέρα ως το μεσημέρι.
Είχα ένα ραντεβού στις 5 πίσω από την Πειραιώς κι έφυγα από το γραφείο γύρω στις 4. Πήρα προαστιακό, μετρό, διάβαζα και χάζευα, ξέχασα τα της δουλειάς, κι έφτασα στο σταθμό του Κεραμεικού λίγο πριν τις 5.
Βγαίνοντας από το σταθμό άκουσα το κινητό μου να ειδοποιεί. Εντός του σταθμού και για το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ήμουν εκτός σήματος και, καθότι εργάσιμη ακόμη ώρα, σχεδόν το περίμενα. Σημείωση: Το κινητό μου τηλέφωνο ήταν ένα iPhone 4, δώρο του πατέρα μου. Μετρούσε μόλις 1,5 μήνα στα χέρια μου.
Είχα ήδη βγει από το σταθμό κατευθυνόμενη προς την οδό Περσεφόνης, σκεπτόμενη πόσο ωραίο είναι που η μέρα μεγαλώνει, με μία διάθεση σχεδόν ανοιξιάτικη, είχα δει τα mail μου, είχα απαντήσει κι ένα μήνυμα, και κάλεσα την αναπάντητη κλήση – να κλείσω όλες τις εκκρεμότητες πριν φτάσω στη συνάντηση.
Μιλώντας, διέσχισα την Πειραιώς στα φανάρια της Περσεφόνης δίπλα στην είσοδο της Τεχνόπολης, κι άρχισα να περπατώ πια επί της Πειραιώς, πεζή στο ανύπαρκτο πεζοδρόμιο αντίθετα στο ρεύμα της ανόδου προς Ομόνοια.
Έγινε σε δευτερόλεπτα – είχα περπατήσει δύο ή τρία τετράγωνα. Κάτι ήρθε από πίσω μου (ενστικτωδώς στιγμιαία νόμισα ότι θα ήταν κάποιος φίλος που ήρθε να μου κλείσει τα μάτια από πίσω και να μου κάνει έκπληξη όπως στο δημοτικό), με χτύπησε στο πρόσωπο δύο φορές και μου άρπαξε το τηλέφωνο από το δεξί χέρι. Πέφτοντας κάτω, ευτυχώς από τη μεριά του πεζοδρομίου, πρόλαβα να δω δύο λευκούς ψιλόλιγνους άντρες, με τζιν και δερμάτινα μπουφάν, να τρέχουν σαν τρελοί, να διασχίζουν και τα δύο ρεύματα της Πειραιώς -οριακά επικίνδυνα – και να χάνονται στο Γκάζι. Μου είχαν πάρει το κινητό – απίστευτο το πώς εκείνη την ώρα μέσα μου δεν υπερίσχυσε το ότι ήταν ένα ακριβό iPhone αλλά ότι ήταν ένα δώρο του πατέρα μου – και με είχαν αφήσει πεσμένη σε ένα ημιτελές πεζοδρόμιο. Οδηγοί έκοβαν ταχύτητα να δουν τι έγινε, ένας άντρας στο απέναντι πεζοδρόμιο κοιτούσε μία εμένα μία εκείνους, εγώ σηκώθηκα, ξεσκονίστηκα και συνέχισα να περπατάω προς τη συνάντησή μου παλεύοντας να μη γονατίσω και βάλω τα κλάματα στη μέση του δρόμου.
Δε χρειάζεται, νομίζω να το γράψω καν: Αστυνομία δεν υπήρχε πουθενά. Κανείς δε με ρώτησε τι έγινε. Περπατούσα μόνη μου και κατάλαβα ότι το δεξί μου μάγουλο πονούσε μόνο όταν σκούπισα κάτι δάκρυα που τρέχανε ανεξέλεγκτα. Πού ήταν οι 2 κλούβες που φυλάνε το ΠΑΣΟΚ, γωνία Ναυαρίνου και Ιπποκράτους; Πού ήταν οι δυνάμεις ασφαλείας που στέκονται έξω από το Circus και το Everest λες και τα μπαρ και τα σαντουιτσάδικα των Εξαρχείων είναι πυρήνες επανάστασης; Πού ήταν ένας, όχι δύο, ένας αστυνομικός εκείνη την ώρα στην οδό Πειραιώς; Πουθενά.
Έφτασα στη συνάντηση σε κατάσταση άθλια, δεν μπορούσα να πάρω τηλέφωνο ένα-δυο δικούς μου ανθρώπους γιατί τα χέρια μου έτρεμαν, τα παιδιά εκεί με βοήθησαν να διακόψω τη σύνδεσή μου (Λένα, Χαρά, Ντένη ευχαριστώ), και κάποια στιγμή αναχώρησα για το σπίτι μου χωρίς βέβαια να έχω κάνει τη δουλειά μου.
Στη διαδρομή Κεραμεικός-Σύνταγμα έκλαιγα μες στο βαγόνι, ντρεπόμουν κιόλας να με κοιτάνε όλοι, προσπαθούσα να συγκρατηθώ αλλά το έκανα χειρότερα, και μετά περπάτησα ως το σπίτι. Στη διαδρομή, επί της Χαριλάου Τρικούπη, είδα έναν άντρα να προσπαθεί να ανοίξει τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα – όλο και κάποιο θα έβρισκε ξεκλείδωτο. Μόλις κατάλαβε ότι τον είδα σταμάτησε, έκανε στην άκρη να περάσω, και συνέχισε την προσπάθεια. Το μάγουλό μου έτσουζε με έναν παράξενο πόνο, σαν να χτυπούσε εκεί πάνω η καρδιά μου, και ένιωσα σαν να συμμετείχα σε μετα-αποκαλυπτική ταινία καταστροφής.
Δε θα γράψω τα τετριμμένα, αν και τα σκέφτηκα. Για το πώς έχει γίνει έτσι η Αθήνα. Για την ανύπαρκτη ασφάλεια – σε ευνομούμενες κοινωνίες η αστυνομία μπορεί να μην έπιανε τους κλέφτες που με χτύπησαν, αλλά θα ήταν εκεί και ίσως απλά να μου έδινε ένα χαρτομάντηλο να σκουπιστώ.
Όταν, από το σπίτι πλέον, έστειλα ένα μέηλ σε γνωστούς/φίλους/συγγενείς/συνεργάτες ζητώντας να μου αποστείλουν τα στοιχεία επικοινωνίας τους (όχι, δεν είχα κάνει back up ούτε iCloud contact synching, είπαμε, ήμουν και θα παραμείνω πρωτάρα του θαυμαστού κόσμου του iPhone), συγκινήθηκα με κάποιες απαντήσεις και τρόμαξα με άλλες: Ο Μιχάλης μου είπε ότι την περασμένη 28η Οκτωβρίου του επιτέθηκαν δύο πρεζόνια με μαχαίρι στην ίδια περιοχή. Έμαθα ότι προχτές άγνωστος επιτέθηκε στη μητέρα της Χριστίνας με σιδηρογροθιά επί της Μάρκου Μουσούρου στο Μετς. Επίσης έμαθα ότι στην Πειραιώς έκλεψαν πρόσφατα κινητό και λεφτά από έναν κύριο υπό την απειλή στιλέτου. Όταν εκείνος εντόπισε το iPhone του με την εφαρμογή Find my iPhone στο Ζεφύρι, η αστυνομία αρνήθηκε να επέμβει στη συγκεκριμένη περιοχή.
Λίγο πριν κοιμηθώ πρόλαβα να παρακολουθήσω την πυρκαγιά στο ιστορικό art nouveau ξενοδοχείο Ακροπόλ Παλάς, επί της οδού Πατησίων απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Θυμήθηκα ότι στο σχολείο μάθαμε ότι από το ξενοδοχείο αυτό κινηματογραφήθηκε η εισβολή των τανκς στο Πολυτεχνείο το 1973. Η μετα-αποκαλυπτική ταινία συνεχιζόταν, κι εγώ ήμουν η πρωταγωνίστρια.
Με πήρε ο ύπνος σκεπτόμενη πικρά ότι η αμμωνία από τα ούρα που έχουν ποτίσει τόσα χρόνια την οδό Τοσίτσα απέναντι θα ήταν καλό προσάναμμα και για τα κεντρικά του Υπουργείου Πολιτισμού. Στην κατάσταση που βρισκόμουν, εάν δεν ήταν να κινδυνέψει το Εθνικό Μουσείο και οι θησαυροί του, λίγο θα με ένοιαζε.

 

• Facebook50
• Twitter26
• Email

Ignoramus et ignorabimus

Δεν πιάνουν τα χέρια μου.Τέλος.
Δηλαδή πιάνουν,χουφτώνουν,μάρτυρες όλα τα σφριγηλά κωλαράκια που διέσχισαν το διάβα μου.Αλλά όταν έρθουν τα ξερά μου να ασχοληθούν με μηχανήματα και παρεμφερή,τίποτα.Ignoramus et ignorabimus,κοινώς,den xerw kai skata pou tha mathw,pote.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ξεκινάω,από τα απλά.Το αυτοκίνητο.4+1 ρόδες,πόρτες,παράθυρα,τιμόνι.Τί ακριβώς,γίνεται,κάτω από το καπό της μηχανής,δεν γνωρίζω,αφού δεν τολμώ να το ανοίξω.Στο πορτ-μπαγκάζ,αντίθετα ξέρω πως γίνεται μπουρδέλο.

Πριν από κάποιο καιρό,οδηγούσα,την Λαντσία μου,ήταν Ποντιακής καταγωγής,σίγουρα,με τόσες μαλακίες που μου έβγαζε,όταν ενώ ανέβαινα ένα βουνό,αποφάσισε πως δεν ήθελε.Σηκώνω το καπό,όπως-όπως,και περίμενα την οδική βοήθεια.Ο μάστορης που ήρθε-δόξα να 'χει ο Θεός,δεν ήταν μπούφος,όπως κάποιοι άλλοι που έχω πετύχει-με την μια αποφάνθηκε,
- Θέλει πίπα.
Ευτυχώς,που άκουσα,καλά.Τα Ελληνικά του Εξπρεσατζή,ήταν χωρίς αξάν.Συνεπώς δεν μιλούσε για τον εαυτό του,στο τρίτο πρόσωπο,σαν να ήταν ο Ψωμιάδης ή Κουλούρης.Δυσκολεύτηκα,γιατί πως να το κάνεις,ένα αμάξι με ένα όνομα όπως της Lancia,θα ήταν πιο συμμαζεμένο,από τα τσιμπουκιστήρια που μετέφερε.Σκέφτηκα,πως με όσα είχε δει,να είχε το μεράκι,να δει τί είναι αυτό το πράμα.
Άσχημο πράμα οι κακές παρέες.
Αλλά πάλι,μες στον ψόφο,μέρα-μεσημέρι που ήταν τότε,πώς της σβούριξε;
Ο γενναίος μηχανικός,έβαλε άφοβα τα χέρια του στο ορθάνοιχτο στόμα της αχόρταγης Ιταλιάνας,ακούστηκε ένα "κλακ"κι ήμουν "Ο.Κ.",μπορούσα να φύγω.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Αφιερωμένο,σ' αυτό που παίζουν στα δάχτυλα,όλα τα 15χρονα,και δεν είναι οι αναπαραγωγικοί τους αδένες.

Οι υπολογιστές.
Πάντα μου δημιουργούσαν πρόβλημα.Όταν δεν ήξερα να τους χρησιμοποιώ,αλλά και τώρα που τους χειρίζομαι.Βασικά εξακολουθούν να είναι ακαταλαβίστικοι,όπως το Αμερικάνικο Ποδόσφαιρο.

Ο συγκεκριμένος που έχω τώρα,είναι απομεινάρι,πες τον κληρονομιά.
Κάνει εξίσου χαζά,μετά από τόσο καιρό που είναι στα δικά μου,συνετά χέρια.Πιθανόν να είναι η δύναμη της προηγούμενης συνήθειας.Το θετικό είναι,πως όταν αρχίζω τα καντήλια,έχω ένα πολύ συγκεκριμένο πρόσωπο κατά νου,οπότε πιστεύω πως μετριάζεται η ηλιθιότητα να απευθύνεσαι σε μια συσκευή.

Βουίζει σαν Μπόινγκ,ζεσταίνεται σαν μάτι κουζίνας στο μεσαίο βαθμό ευτυχώς,και μάλλον θα λειτουργήσει ομαλά με την ευθυγράμμιση όλων των πλανητών εκτός αλλά και του ενταύθα ηλιακού συστήματος.

Οι πιτσιρικάδες που τον έχουν αναλάβει,μου τηλεφωνούν,
- Έχει πάθει "τουβλίαση".
Κατ' αρχή δεν το βρίσκω περίεργο,λόγω καταγωγής,που όπως και να το κάνει κανείς δεν μπορεί να την εγκαταλείψει.Το έχω πάρει,ως κι εγώ απόφαση,γι αυτό και λέω στους μικρούς,με τόνο φωνής,ελπίζω,πως καταλαβαίνω τί σημαίνουν τα κορακίστικα,
- Α!Ναι;Φτιάξτε τον.
Τον φέρνουν στα ίσα του.Ως την επόμενη φορά,δηλαδή.Δεν μπορεί,θα υπάρξει.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Λες να κάνεις οικονομία.Πας στην ΜεγαλομαλακΙΚΕΑ,να πάρεις το αποτέτοιο,που δεν έχεις.Για οικονομία,αυτοί λοιπόν οι ξεπλυμένοι Σουηδοί,τα ξεχασμένα παιδιά των λουλουδιών,στο δίνουν σε άπειρα τεμάχια.Και ένα χάρτη του θησαυρού να πορεύεσαι.Να κάνεις το σφιχτοδεμένο πακέτο,να μοιάζει γαμώ τους ΑΒΒΑ μου,έστω απροσδιόριστα,με αυτό που φαντάζεσαι.Και πρώτα απ' όλα,θα πρέπει να κατορθώσεις να το βγάλεις από την συσκευασία.Ρε,Βολβοτρακαρισμένοι,εδώ βρήκατε να βγάλετε το άχτι σας να διαφυλάσσεται την παρθενία;Στο...απαυτό,που μπαίνει στη γωνία;Τόσο σφίξιμο;Βάλτε ρε κεφτεδοφάγοι μια ζώνη αγνότητας.Το εύκολο σας,σταματάει,στο έπιπλο;

Πάρε τα κομμάτια,βάλτα,βίδωσέ τα,ρίξε κουτουλίδια,ό,τι Σουηδική στάση του σεξ ξέρεις ή ονειρεύεσαι πως τυχόν υπάρχει,για να μπει το καθένα τους στη θέση του,να κάτσουν κι από πάνω,όλα μαζί εκεί*.Και τότε,όταν θα έχεις τελειώσει,δεν θα σου έχει περισσέψει,αναφωνείς "Γιάβλα Χούρα".

Τί είν' τούτο;Σαν αποβολή ταράνδου από το Γκετεμπόρι.
Και άντε,υποτυπωδώς,δεν επιστρέφει,στην παζλοειδή ,αρχική μορφή του,
και αρχίδια έχει οποιαδήποτε λειτουργικότητα,το βλέπεις σε μυριάδες άλλες γωνίες,σε αμέτρητα σπίτια.

*Ευχαριστώ τον Κωστάκη,που με ενημέρωσε,πως στρίβουν οι βίδες.










ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924
ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ
e-mail : info@diesel-experts.gr

To δις επί 6μαρτείν = '12

Είδα τυχαία το παλικάρι,που έλυσε ένα γρίφο μετά από 60 χρόνια,τον Τρ Σαμαρά,σε αφίσα ως άλλη Φάρα Φώσετ,τον Παπαδήμο να τρώει με τους άστεγους,αδελφοποίησα το σπίτι μου,με το Ιγκλού του Εσκιμώου.

Κι ύστερα μου ήρθε το 2012,σαν διορισμός σε δυσπρόσιτο,άνοιξα,στην αρχή διστακτικά,τον υπολογιστή,κι ήταν όλοι ήδη εκεί.Γρήγορα ξεπέρασα,την εμμονική ιδέα,πως ήταν μιζέρια τέτοιες μέρες να λιώσω στο Ίντερνετ,απολαμβάνοντας τις εξυπνάδες,που ομολογουμένως,πολλές τις διασκέδασα.

Οι γιορτές αυτές στο τέλος του '11 και αρχές του '12,μου ήταν σαν "Εορταστικόν Πρόγραμμα της Υ.ΕΝ.ΕΔ.".Το φλας-μπακ,κυριάρχησε.Άνθρωποι,που είχαμε χαθεί,χεστεί,που ήμασταν φίλοι,που είχαμε "κάτι",που κάναμε"κάτι",όλοι,σαν ήταν συνεννοημένοι,ενώ οι υπόλοιποι,οι σταθεροί,πέρασαν την τυπική κατάθλιψη.Την στόλισαν με λαμπιόνια,αλλά λόγω οικονομίας,άναβαν 1-1,τα φωτάκια,βασανιστικά,στον ρυθμό του S.O.S.

Δεν ήπια ούτε μια στάλα ούζο 12,αλλά μα τον Γεωργαντά,είδα κιόλας τις πρώτες ανασκοπήσεις για την νέα χρονιά.Πριν καλά-καλά ξεκινήσουμε τη δουλεία,άρχισε το δούλεμα.

Χαμηλές θερμοκρασίες,και οι δρόμοι γεμάτοι από post-εορταστικούς αλλόφρονες,χωρίς να έχουμε κηδεία να τσουρομαδηθούμε.Η ελπίδα για την 25η Μαρτίου,για μια επανάσταση καρμπόν,πέφτει Κυριακή,οπότε άντε να σηκωθεί Ο Έλλην από τον καναπέ,εκτός κι αν κατουρηθεί.Η Εθνική Νάρκωση είναι εισαγόμενη από την Βόρεια Κορέα.

Let it snow,Let it go.

Ζω, χορεύω, ακούω μουσική και ξενυχτώ τα βράδια. Αγαπώ να μαθαίνω και μαθαίνω ν' αγαπώ... ακόμα! Δεν το βάζω κάτω και μου αρέσουν οι προκλήσεις.

Και να θέλω,δεν μ' αφήνει ο διάολος.Λες,άντε να δω μιά χαζομάρα ακόμη που έγραψε ο τάδε 73,και να ξεκολλήσω.

Και αυτή ακριβώς την στιγμή έρχονται και δένουν όλα.Πού βρίσκονται οι πιο καραγκάου γκόμενες,τί,ποιοί τις βρίσκουν,οι τρόποι εξόντωσής τους,και το στάτους πάνω-πάνω.

Ωραία,δεν είναι ευγενικό να κατασκοπεύω και μετά με ένα κόπυ-πέηστ,να ξεφτιλίζω ανυποψίαστα άτομα.Τόσο μυαλό έχουν,ξέρουν πως εκτίθενται,βάζουν μια φωτογραφία υπό κατάλληλη γωνία και το παιχνίδι "Ποιός θα πει την εξυπνότερη μπαρούφα της ημέρας",να κονομήσει Likes και RT,άρχισε.Και να τες οι Θέες,με το βύζο ως το μάγουλο,το μαλλί,το μαύρο γυαλί,και το πονηρό ματάκι.Αλληλοκονομηθήνανε.

Ο άγνωστος ήταν,αδιάφορα ανόητος θα παραμείνει,"Είμαι στο ταξί,και κάποιοι στο ραδιόφωνο,γκαρίζουν για τον ΠΑΟΚ.Τελικά είναι μερικοί που δεν έχουν συναίσθηση που ζούμε".

Πως μου ΄ρθε και είδα,και άλλα ποστς "Να ρίξει 2 μέτρα χιόνι πουδρα να το ξεσκίσω το Σ/Κ",και αναφώνησα αλληλούια.Να πάρει και το γκομενάκι το ανφάκαμπλ,μέσα σε σελοφάν να μείνει ατσαλάκωτο,στο χιόνι και στην λασπουριά.Γιατί,δεν θα βγει έξω,παραμόνο για την επιστροφή.

Ένας,άντρας τα γράφει,πιθανότατα στα 39 ολόκληρα χρόνια τσιμεντομυαλωσύνης κοντά.Απογοητεύτηκα;Όχι.Ο ίδιος που τη λέει δίκαια,στα χουλιγκάνια,είναι με τον δικό του κόπυ-πέηστ λάηφ στάηλ, το ίδιο βλάκας.Και στοιχηματίζω πως θα ξαναψηφίσει τους ίδιους βλάκες,άσχετα αν τώρα τους βρίζει.Ακούει κρίση,έχει τόσους φίλους,μην τους απογοητεύσει,να δείξει πως σαν Έλληνας είναι καλύτερος από όλους τους άλλους Έλληνες.

Πόσο ικανοποιημένος να' ναι,όταν το βλέπει να μοστράρει στην οθόνη του υπολογιστή του,αυτό που,λίγο από δω είδε,κάτι διάβασε,κι όλα μαζί μια κουρελού.Θέλει,σε δυό σειρές να τα χωρέσει,όλα.Και ύστερα,σαν να μην του καλάρεσαν,αυτά που έγραψε,άλλες δύο.

Το έψαξα,σιγά μην άφηνα την ευκαιρία,παρακάτω.Εφτασα και στο παραπονιάρικο άλλοθι,
"Έτσι,είμαι.Γι' αυτό μ' άφησε η πρώην γυναίκα μου".












ΤΗΛ 2310 540 521 - 2310 784 924
ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ 24-ΙΩΝΙΑ
e-mail : info@diesel-experts.gr